خدایا

به من زیستی عطا کن، که در لحضهٔ مرگ

بر بی‌ثمریِ لحضه‌ای که برایِ زیستن گذشته است حسرت نخورم.

و مردنی عطا کن که بر بیهودگی‌اش، سوگوار نباشم.

بگذار تا آن را من، خود انتخاب کنم اما آن چنان که تو دوست داری…

…نسیمِ امید بر چهره‌ام می‌وزد و من در نشئهٔ مطبوعِ نیست شدن‌هایم غرقه در شکر و اشک

در انتظار آنم که از آن پر شوم.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: